Çocuk Kalbi

doğanın olumsuz olayları karşısında hiçbir sevinç uzun uzadıya devam edemez.

siz halinize şükretmeyi, sağlığınızın değerini hiç bilmiyorsunuz.

İyi olan her şey yaşamın içinde gitgide güçlenerek var olmaya devam eder.

"Acıyı yenmek mi gerekir?" Evet acının kutsallıktan uzak, ruhu yücelteceği yerde zayıflatan tarafını yenmek gerek. Ama acının öbür tarafını yani insanı olgunlaştıran, ruhunu daha yücelten asil tarafını hiçbir zaman bırakmamak ve onun seninle birlikte yaşamasına izin vermen gerekir.

Çalışma hayatında üst sınıfta olan kişiler, toplumun subayları, işçi sınıfından olanlar ise toplumun askerleridir. Ama orduda olduğu gibi toplumda da subaylar askerlerden daha asil ve daha soylu değillerdir. Çünkü soyluluk ve asalet kazançla yapılan çalışmayla ve rütbeyle değil insani değerlerle ölçülür. Ama eğer bir üstünlük söz konusu ise bu üstünlük askere veya işçiye aittir. Çünkü bu insanlar en çok çalıştıkları halde en az kazancı elde ederler. O halde arkadaşlarının arasında en çok toplumun askerlerine yani işçilere saygı göster. Onların çocuklarını sev ve koru. Ailelerinin onlar üzerindeki emek ve fedakârlıklarını da bu şekilde onurlandırmış olursun. Ve onların yorgunluklarını da bir parça giderebilirsin.

Sadece kendini bilmez insanların bundan kendilerine bir pay çıkardığı, duygu ve davranışlarını buna göre düzenlediği sınıf farklılıklarına çok itibar gösterme. Unutma ki vatanı kurtaran asil kanın hemen hemen tamamı fabrikalar veya tarlalarda çalışan işçilerin damarlarından çıkmıştır.

tek bir sosyal sınıf içerisinde arkadaşlık kuran insan ömründe yalnızca bir tek kitap okumuş insana benzer. Bu yüzden bu güzel dostlukları onlardan ayrılsan bile özenle korumaya çalış ve göreceksin ki ilerde bu işçi çocuklarıyla olan arkadaşlıklarının hepsinden daha farklı ve temiz olduğunu sen de fark edeceksin.

-Gökyüzü gülümsüyor, bir anne ninni söylüyor, işini seven bir adam canla başla çalışıyor, çocuklar okuyorlar, işte bunlar hayatı oluşturan güzel şeylerdir

"Eğer haksız isen kendini koru ama sakın vurma!"

Madem ki insanız, yaşlılığa, yoksulluğa, anne sevgisine, sakatlığa, yorgunluğa ve ölüme saygı göstermek zorundayız. Eğer ki yolda giderken birine bir arabanın çarpacağını görürsen; bu bir çocuksa hemen çek onu kurtar, ama yetişkin biriyse onu uyar. Ağlayan bir çocuk görürsen ona ne için ağladığını sor. Eğer yaşlı bir adam yolda giderken bastonunu düşürürse hemen onu yerden al ve kendisine ver. İki küçük çocuk kavga ediyorsa onları ayırmaya çalış ama kavga edenler büyük insanlar ise onların sarf ettiği kaba sözleri ve küfürleri dinlememek için oradan uzaklaş.

İki jandarma arasında elleri kelepçeli bir adam gördüğün zaman halkın merakla yargılayıcı bakışlarına kendininkileri de ekleme. Çünkü o belki bir suçsuzdur. Ağır bir yaralıyı sedye ile taşıyan görevlileri gördüğünde ya da bir cenaze taşıyan topluluk gördüğünde, hemen arkadaşlarınla konuşmanı ve gülmeni kes ve onlara saygı göster. Çünkü yarın senin de evinden bunlardan biri çıkabilir.

İkişer ikişer gruplar halinde körler ya da sağırlar okulundan çocuklar, yetimler veya kimsesizler geçerken, onlara da sevgiyle ve içtenlikle bak. Asla onları küçümseme ve alay etme yavrucuğum.

Asla vazgeçme. Yorulduğun zaman biraz ara ver. Sonra tekrar devam et, ileriye, daima ileriye doğru, yavaş ama emin adımlarla ilerle. Göreceksin sonunda kazanan sen olacaksın.