Koşmasaydım Yazamazdım

Öyle olmasaydı mutlaka onu geçerdim (bu da ümitler üzerine kurulu bir varsayım).

Kaç yaşına gelirsem geleyim, yaşadığım müddetçe, kendim dediğim insanla ilgili yeni keşiflerim oluyor işte.

üzerinde hiçbir şey olmayan çorak topraklarda yeni bir bina inşa etmeye başlamış değildik.

Belirli bir şeyi, belirli bir yöntemle, belirli sözcükleri kullanarak öğreten öğretmenler olsa bile, karşısındakine bakıp karşısındakinin yeteneklerine ve eğilimlerine uygun olarak kendi sözcüklerini kullanarak bir şeyleri öğretebilecek kişi sayısı azdır.

Fakat gerçek yaşamda işler hiç de öyle umduğumuz gibi olmuyor. Yaşamımızın bir noktasında net sonuçlar istediğimizde, kapımızı çalan, çoğu dununda elinde kötü haberle bir postacı oluyor. Her zaman diyemem, ama deneyimlerinden yola çıkarak, bunun az çok iç karartıcı bir haber olması durumunun, tersi durumlardan daha çok yaşandığını söyleyebilirim.

Eylem vardı ve buna itaat eden benim varlığım vardı. Koşuyorum, öyleyse varım!

Ot yemekle meşgul olduklarından, çeşitli tuhaflıkları olan insanların akla ziyan eylemlerini izlemeye ayıracak zamanları yoktur.

Biz roman yazmaya çalıştığımızda, yani cümleleri kullanarak bir öyküyü ortaya çıkartmaya çalıştığımızda, insanlığın temelinde bulunan zehir gibi bir şeyi istemesek de çekip çıkarır, görünür kılarız. Yazarlar az çok bu zehire maruz kalır. Tehlikenin farkında olarak ustalıkla bu zehri etkisiz kılmak durumundadırlar. Bu zehir işin içine girmediği sürece, gerçek anlamda yaratıcılık eylemi ortaya konulamaz çünkü (tuhaf bir benzetmeyle söyleyeceğim, ama balonbalığının zehirli kısmının aynı zamanda en lezzetli kısmı olmasıyla tıpatıp benzeyen bir durum galiba).

Her gün büyük bir su kütlesini görmek, insanoğlu için önemli bir anlam taşıyor olabilir. Eh, insanoğlu için demek biraz abartılı olabilir, ama yine de benim için önemli olduğunu sanıyorum. Bir süre su görmeden zaman geçirince, sanki bir şeyleri yavaş yavaş kaybediyormuşum gibi bir hisse kapılıyorum. Bu, müziği çok seven bir insanın, bir vesileyle uzun süre müzikten uzaklaştığında hissettiklerine az çok benziyor olabilir.

er gün kesintiye uğratmadan yazmaya devam edip zihninizi odaklayarak işinizi yapmanın, kendiniz olarak nitelendirdiğiniz insan için gerekli olduğu bilgisini vücut sistemine sürekli olarak göndermeniz, bunun belleğinize iyice yerleşmesini sağlamanız gerekir. Sonra azar azar bunun sınır çizgisini ilerletirsiniz. Hissedilmeyecek ölçüde azar azar, bu çizgiyi usulca ilerletirsiniz.