Sonetlər

Nədən yaranmısan, nədir cövhərin?
Sənə milyon gözəl bənzəyir, inan.
Bircə kölgəsi var hər bir bəşərin,
Sən isə hər cürə əks olunursan.
Adonis gözəlmiş deyirlər, hanı?
Solğun bir şəklinə oxşayır qismən.
Yelena mat qoymuş qədim dünyanı,
Sən onun bugünkü, yeni rəsmisən.
Hər xoşbəxt varlıqda olubsan təkrar,
Hər zinət əks edir hüsnünü yalnız.
Səndən gözəlliyi əxz edib bahar,
Səndən səxavəti öyrənib payız.
Bir qəşəng kölgəndir hər gözəl surət,
Öz sadiq qəlbinlə nadirsən fəqət.

Kralına sadiq bir rəiyyət tək

Sənə bildirmək üçün sədaqətimi,

Məktub göndərirəm qəlbən, sevincək

Mən sənin yanına bir səfir kimi.

Sözlərim olsa da kasıb, çıl-çılpaq,

Bəzənəcək gözəl etibarınla.

Qəşəng gözlərindən ziya alacaq,

Yüksələcək ülvi duyğularınla.

Bələdçim — ulduzlar zülmət yollara

Daim şəfəq saçsa, işıq çiləsə,

Bu yoxsul bəxtimi bürüyüb nura

Sənin taleyinə layiq eləsə, —

Bir onda deyərəm sənə eşqimi.

Hələlik saxlaram dəfinə kimi

Ağıl məhəbbətdən yaranır, fəqət
Məhəbbət dərk etmir ağlın sözünü.
Açma qüsurumu, ey gözəl afət,
Günahkar edərsən özün özünü.

Torpağa can verən yaz yağışı tək
Gül hüsnün doydurur ac gözlərimi.
Rahatlıq naminə narahatam bərk
Daş-qaş üstə əsən bir xəsis kimi.
Simic həm öyünər xəzinəsiylə,
Həm də qorxar onu oğurlasınlar.
Göstərməz varını obaya, elə,
Təkcə sevincini eyləyər izhar.
Mən də vüsalınla tapıram şəfqət,
Axır həsrətinlə göz yaşım dən-dən.
Mənə səndən qeyri yoxdur səadət,
Başqa bir xoşbəxtlik keçmir qəlbimdən.
Hərdən şad oluram, hərdən qubarlı,
Mən sənsiz yoxsulam, səninlə varlı.

Torpaqdan və sudan yarandığımdan
Həsrətin qoynunda saralıram mən.
Torpağam, əbədi yerə bağlıyam,
Suyam, göz yaşı tək gərək çağlayam.

ümumən bədbəxt olan cəmiyyətdə ayrı-ayrı fərdlərin xoşbəxtliyi mümkün deyildir.

məşəlini qoyub yanına

Bir gün eşq Allahı yenə yatırdı.

Bu vaxt ilahələr gəldi yan-yana,

Saflıq könül alıb, kədər satırdı.

Allaha yavaşca yanaşıb bu an

Onlardan birisi məşəli aldı,

Təmiz ürəkləri yandırıb-yaxan

Bu odu aparıb tez suya saldı.

Su qızdı, məlhəmə döndü büsbütün,

Çimib şəfa tapdı hər cür xəstələr.

Eşqin atəşindən qurtarmaq üçün

O nur qaynağında, yuyundum hədər.

Suda hünər hanı eşqi soyuda,

Eşq odu yandırır soyuq suyu da.

Əvvəlki dahilər, hiss edir ürək,

Vurublar misə də qızıldan bəzək.

Elədir”, “doğrudur” söyləsəm də mən,
Qəlbimdə dil açır bir hökmüranlıq.
Gözəldir, ucadır saysız tərifdən
Sevginlə yaranan dilsiz heyranlıq.

O vaxt gözəlliyə yadmış saxta rəng,
İndi o yaşadır həmin zamanı.
Bahar oğurlamaz bahardan çiçək,
Yenilik qəsb etməz əvvəl olanı.