Je zou het nooit geraden hebben, maar de grauwe, onderdrukkende Sovjet-Unie was gegrondvest op een sprookje: de magische planeconomie zou leiden tot een ongekende welvaart en groei. Aan het eind van de jaren vijftig leek het er ook heel even op dat de magie werkelijkheid zou worden: een kort moment leek de Sovjet-Unie af te stevenen op een toekomst met rijke communisten en afgunstige kapitalisten, waarin de schittering van Moskou die van New York zou overtreffen en waarin wetenschappers hun uiterste best deden om deze droom waar te maken en de tirannie een goed afloop te gunnen. De rode belofte is geschiedenis die klinkt als fictie, onverbiddelijk als een soldaat bij het graf van Lenin, en met de onverwachte smaak van een glas sovjetchampagne.
