Dinle Küçük Adam

Ama ister bir Küçük Ari ol ister bir küçük Yahudi, sana bu hakkı tanımıyorum ben. Benim kim olduğumu saptama hakkına bu dünyada yalnız ve yalnız ben sahibim, başka hiç kimse değil. Ben, hem biyolojik, hem de kültürel açıdan bir melezim ve tüm sınıfların, ırkların ve ulusların zihinsel ve fiziksel ürünü olmaktan gurur duyuyorum; senin gibi
«safkan» olmadığım, ya da senin gibi «katıksız bir sınıf» in üyesi olmadığım için gurur duyuyorum; senin gibi bütün ulusların, ırkların, ve sınıfların küçük buyurganı, tutkulu bir yurtseveri, milliyetçisi olmadığım için gurur duyuyorum.

Uçmaktan korkuyorsun, yükseklerden ve derinliklerden korkuyorsun sen. Nietzsche yıllar önce çok daha güzel söyledi bunu sana. İçindeki insanı aşmak için seni bir 'Übermensch», bir üstün insan yapmaya çabaladı. Onun »Über-

40

mensch» dediği senin «Hitler» in oldu. Sense *Untermensch* (aşağı insan) olarak kaldın.

«Yasal olmayan bir ana»yı ahlâksız bir varlık olarak mahkûm eden sen değil misin, Küçük Adam? «Nikâh bağı»yla doğmuş «yasal» çocuklarla «ni-kâhsızlar»dan doğmuş «yasal olmayan»
çocuklar arasında katı bir ayrım gözeten sen değil misin? Ah zavallı yaratık, sen kendi ağzından çıkan sözlerin anlamını bilmiyorsun: İsa'ya tapıyor, ona büyük saygı gösteriyorsun. İsa, elinde evlilik cüzdanı olmayan bir anadan doğmadır

Korkunç bir geçmişin mirasçısısın sen Küçük Adam. Mirasın, avucunun içinde alev alev yanan bir elmastır.

Yüzyıllar boyunca, kendilerini bir şey sanan lâf ebelerinin dediklerini yapacaksın ve YAŞAM, SENİN YAŞAMIN seni çağırdığında sağır kesilecek, duymayacaksın. Çünkü
yaşamdan korkuyorsun, Küçük Adam, çok korkuyorsun. Yaşamı öldüreceksin, bunu yaparken de, «bilmem ne»
uğruna, ya da «devlet», «ulusal onur» uğruna, ya da «Tanrının büyüklüğü» uğruna yaptığına inanacaksın

Ama tarihten ders almazsın ki sen. Sokrat'ı sen öldürdün, bugün bile bu yaptığının farkında değilsin ve bu yüzden hâlâ bataklıktasın. Sokrat'ı senin iyi ahlâkım hiçe saymakla suçladın. O bugün de senin o kurallarım hiçe sayıyor, ey zavallı Küçük Adam. Onun bedenini öldürdün ama aklım öldüreme-din.

Sevginin, çalışmanın ve bilginin anayurdu yoktur, gümrük denetiminden geçmez bunlar, üniforma tanımaz. Onlar, evrenseldir ve bütün insanlığı kapsar. Ne var ki, sen küçük bir yurtsever olmak istiyorsun, gerçek sevgiden korkuyorsun çünkü, işine karşı olan sorumluluğundan, bilgiden korkuyorsun.

Sen, Küçük Adam bir ruhbilimci, diyelim bir Lombroso olsaydın, büyük adama, bir çeşit suçlu damgası
vururdun; ya işlemek istediği sucu gerçekleştirememiş bir suçiu, ya da «sinirceli» derdin ona. Çünkü
büyük adam, sana benze-mez; yaşamının amacı yığın yığın para biriktirmek, ya da kızlarını toplumsal konumu iyi birileriyle doğru dürüst evlendirmek, ya da bir siyasal göreve atanmak, adının başına bir yığın büyük sözcükler eklemek ya da Nobel Ödülü almak değildir. Bu nedenle, büyük adam sa-Senin bombok, gevezeliklerle dolu «partinlerin
na benzemediğinden ona bir «dâhi» ya da «garip» dersin. Oysa o, bir dâhi olmadığını, yalnızca bir yaşayan .canlı olduğunu söyleyecek

derinliklerde, bir ceylan ya da senin Tanrın, sevdiğin ozan ya da inandığın filozof ya da akıl hocan neyse, sen de osun.

kendini küçük gördüğün içindir ki senin dostun olan birine saygı duyamazsın.