Vule Žurić

stade da otkopčava gornju dugmad na oficirskoj bluzi, kao devojče kad biva usko njedrima u vezenom jeleku

Za Vijećnicu ne možemo reći da je zdanje za arhitektonske udžbenike, ali u deficitu kulture kojim je istorija kaznila Sarajevo, ona je predstavljala nešto na šta bi stanovnik ovog grada trebalo da bude ponosan. Uzaludan pokušaj prikazivanja stvari onakvima kakve nisu omiljeni je sport Sarajlija vijekovima, a Vijećnica, to pseudomavarsko zdanje, podignuto s kraja devetnaestog stoljeća, najljepši je primjer koliko Sarajlije vjeruju u ono što su sami o sebi izmislili.

Povrijeđen ego je teška neizlječiva bolest ovih krajeva.

A Gavrilo Princip je sanjao o jugoslovenskom, ne o germanskom ujedinjenju.

Mada me ne bi začudilo da ga optuže kako je pokušao da zavadi Franju Josifa i Vilhelma, tako što je pustio brkove i pisao pesme.“

Jer, gospodo, bez Gavrila Principa ne bi bilo ni Če Gevare, ni Karlosa, ni grupe ’Bader-Majnhof’, ni ’Crvenih brigada’. Svi su oni njegovi đaci i sledbenici. A opšte je poznato koliko su dotični zadužili sve nas, obespravljene, ali slobodnomisleće ljude.“