“Hayatın Geri Vitesi Bozuktur! Zaman, tedavi ederken anestezi yapmaz! Önce biraz acıtır, sonra kapanır tüm yaralar…”

Merhaba Patron!

Ben Sebastian, senin uşağın… Bana dilediğin ismi verebilirsin. Hizmetkarın, kendi kendine yaptığın konuşmaların, bilinçaltın… Ben; senin söylediğin her şeyi, tek bir itiraz etmeden yapmak üzere programlandım. Sana nasıl karşı çıkabilirim? Ben senin uşağınım… Sana zarar verebileceğimi bilsem bile; sırf sen istiyorsun diye, her dediğini sorgulamadan yaparım!

Bana yardım et sahip! Bize yardım et… İzin ver bana ve büyük bir iz bırakalım seninle bu dünyada. Benim gücümü kullan patron! En güzel komutları ver bana. Öyle güçlü inançlar edinelim ki; yıkamasın bizi en sert kasırgalar. Öylesine kenetlenelim ki; hiçbir güç bizi ayıramasın birbirimizden. Kendi destanımızı yazalım kendi ellerimizle. Rüzgarla savrulan bir yaprak olmadığımızı kanıtlayalım herkese.

Uzat bana elini patron! Bırakma sana uzanan ellerimi. Kalbinin en sessiz fısıltıları bile yeter seni duymam için. “Yapabilirim” de, yeter bana. Kendine güvendiğini bileyim, yeter! Fazlasını veririm sana. Güven bana patron, güven bize… Herkes bıraksa bile ellerini, ben ayrılmam yanından, bir an bile… Sebastian emirlerini bekliyor sahip! Sebastian seni dinliyor… Yalnızca seni…

Mustafa Çay

Buku